Anis is blij dat hij met zijn gezin in Rotterdam woont. Daarvoor zaten hij, zijn vrouw Houda en hun 6 kinderen ruim een jaar in een asielzoekerscentrum in Balk. “Wij komen zelf uit een drukke stad, Damascus, de hoofdstad van Syrië. In de grote stad zijn er meer kansen voor mijn gezin.” De familie Abdulmajid wil alle mogelijkheden benutten om mee te doen in de samenleving en meldde zich daarom aan voor Samen Hier. Ze werden gekoppeld aan 9 jonge Rotterdamse dames.
De groep noemt zichzelf ‘Samen Groos’, wat Rotterdams is voor ‘samen trots’. En trots is hij, Anis (50), op de vriendschappen die zijn ontstaan tussen zijn gezin en de rest van de groep. “Het is lastig om in contact te komen met nieuwe mensen”, vertelt Anis. “Je spreekt niet zomaar iemand aan op straat. In onze buurt, Spangen, in Rotterdam West, wonen veel Arabisch-sprekenden, maar ik wilde juist mijn Nederlands verbeteren. Samen Hier bood uitkomst.”
Anis vindt taal namelijk erg belangrijk. Hij vraagt de groep voortdurend om hem te verbeteren als hij een foutje maakt. Taalbeheersing geeft je een voorsprong op de arbeidsmarkt, zo ondervindt Anis. In Syrië was hij advocaat, maar een baan in de Nederlandse advocatuur vereist Nederlands op C1/C2 niveau. “Dat is voor mij heel moeilijk te bereiken, zeker op mijn leeftijd”, legt hij uit. Ook de zorg voor het gezin, in het bijzonder de meervoudig gehandicapte zoon Mo van 14 die veel medische aandacht nodig heeft, is een extra uitdaging.
Click here to continue reading (in Dutch).
Photo credit: Justice & Peace Netherlands
This interview is part of a series of impact stories that I wrote for ‘Samen Hier’, a community sponsorship program of the Dutch non-profit organisation Justice & Peace Netherlands.